De angst er niet te mogen zijn…

Mijn man Gosse en ik hadden vanmorgen één van onze vele bijzondere gesprekken. Dit keer ging het over de angst er niet te mogen zijn. Hij associeerde deze angst heel sterk met schuld en zonde, vanuit de kerk en de opvoeding. En ook, heel actueel, vroeg hij zich af: “Wat is mijn verantwoordelijkheid met betrekking tot bijvoorbeeld het milieu, het klimaat of vluchtelingen? Als ik niets doe, voel ik me schuldig!”

Toen ik later tijdens een meditatie hier naar keek, kwam ik tot het volgende inzicht. Daar hoef je je niet schuldig over te voelen, tenzij je bijvoorbeeld zoals Gretha Thunberg ’t echt als jouw persoonlijke missie voelt om hier iets mee te doen. Dat is háár opdracht in het leven. (Natuurlijk kun je wel aanpassingen in het klein doen die in jouw vermogen liggen, alle kleine beetjes helpen.)

Maar waar de angst van Gosse om er niet te mogen zijn (en die ieder van ons waarschijnlijk wel herkent) wérkelijk over gaat, is juist de angst om er wél te mogen zijn! De angst om je kop boven het maaiveld uit te steken en uit te komen voor wat jóúw persoonlijke missie, jóúw opdracht in het leven is. En dat is voor iedereen weer anders!

Voor Gosse, die kunstschilder is: in jouw geval is jouw missie vooral zelfexpressie en anderen de schoonheid te laten zien van wat er is. Terwijl voor degene die alle moeite heeft gedaan om uit kruisingen zo’n prachtige buddleja zoals op de foto hierboven te verkrijgen, is dat o.a. zijn of haar bijdrage aan de wereld vanuit diens passie.

Als je dat daadwerkelijk 100% gaat doen vanuit jóúw passie, dan is dat zowel in jouw eigen hoogste belang als in het hoogste belang van iedereen en van de wereld. Om daar volledig voor te gaan staan, ongeacht wat anderen denken of vinden of vanuit conditioneringen van jou verwachten. En dáár zit juist de angst, de angst om 100% compleet te zijn wie JIJ bent!

En als je vanuit deze waarheid hiernaar gaat kijken, voel dan eens of het angst is of opwinding?!
Het stuk angst komt van je ego dat alles alleen maar bij het oude wil houden vanuit een schijnveiligheid. Dat is nou eenmaal de taak van het ego, dus dat kun je jezelf ook niet kwalijk nemen. Maar voel je dat er ook een deel opwinding in zit van wat als……. wat als ik werkelijk ga staan voor wie ik ben?

Namasté,
met liefde en mededogen,
Sharon signature

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.